Biografie
Naam: Dominique Biebau
Leeftijd: 43 jaar (6 hondenjaren klinkt beter)
Nationaliteit: Belg, Bierbeek
Job: leerkracht Nederlands en Engels. Schrijft thrillers en nu ook een kinderboek "Boerman".
Awards: in 2004 laureaat van de VDAB schrijfwedstrijd, in 2010 de Ward Ruyslinckprijs voor Kortverhalen, genomineerd voor Debuutprijs 2014 met "Trage Wegen". "Russisch voor Beginners” uit 2019 won de Hercule Poirotprijs en de Gouden Strop.
Letterfretter las "Boerman" en gaf het 4 sterren. Het is vlot geschreven, de situaties beginnen realistisch en zijn grappig. Het verhaal doet denken aan Roald Dahl.
8 vragen aan de auteur
1. Wat vind je leuk aan schrijven?
De absolute vrijheid: elk blad is een onbegrensde mogelijkheid. De realiteit volgt braaf de regels van de logica, maar als je schrijft, kan je al die regels lekker overboord gooien. Bovendien – als we heel eerlijk zijn – leiden mijn personages een leven dat veel interessanter is dan dat van mezelf. Het is dan ook bijzonder fijn om over hun schouder mee te kijken en te zien in welke situaties ze terechtkomen.
2. Lees je zelf veel?
Absoluut. Als leerkracht Nederlands is het sowieso mijn morele plicht om “mee” te zijn met de boekenwereld. Ik lees dan ook vrij veel (zij het in vlagen) en niet alleen de klassieke literaire werken. Zo ben ik al jaren fan van de Discworld-boeken (fantasy) van Terry Pratchett en het werk van Neil Gaiman. Ook de historische boeken van Ken Follett en Agatha Christie behoren tot mijn “guilty pleasures”.
Wat Nederlandstalige boeken betreft, heb ik wel een zwak voor mensen als Kris Van Steenberge, Jeroen Olyslaegers en Ilja Leonard Pfeijffer – auteurs die niet bang zijn voor grote thema’s.
3. Hoe leer je bij en merk je een evolutie doorheen de jaren?
Als schrijver merk ik wel dat ik een zekere routine ontwikkeld heb. Het witte blad schrikt me minder af dan vroeger. Zo weet ik nu dat ik even moet doorbijten als ik geen inspiratie heb, want eenmaal aan het schrijven volgen de ideeën wel. Alleen is het soms moeilijk om eraan te beginnen. Er is zoveel afleiding tegenwoordig. Zonder sociale media had ik waarschijnlijk al twee keer zoveel boeken geschreven. Eigenlijk is schrijven een beetje zoals lopen: de moeilijkste afstand is die naar de voordeur.
4. Wat zou je nooit lezen en ook nooit schrijven?
Goh. Dat is een moeilijke. In elk genre bestaan er goede en slechte boeken. Als ik dan toch een ding moet noemen: kookboeken. Die zou ik – wegens gebrek aan keukenkennis – echt nooit kunnen schrijven. Of het zou iets in de trant moeten zijn als “Koken voor mensen die er niet bijzonder goed in zijn.”
5. Ben je van plan nog kinderboeken of jeugdboeken te schrijven?
Zeker. Ik heb net het manuscript van mijn nieuwste thriller naar de uitgeverij gestuurd en zit intussen al te broeden op een vervolg voor Boerman. Voor kinderen kunnen schrijven is een voorrecht, maar het is ook wel wat angstaanjagend. Kinderen trekken zich niks aan van literaire prijzen of reputatie en zijn ontwapenend eerlijk. Dat maakte dat ik met trillende benen op de eerste reacties op Boerman wachtte. Gelukkig vallen die wel heel goed mee. De voorbije weken kreeg ik al heel toffe, oprechte commentaren van kinderen te horen en dat doet me wel wat, ja. Kinderen zijn bovendien een heel dankbaar publiek omdat ze echt in een boek kunnen zitten. Als volwassenen zijn we dat talent een beetje verloren...
6. Waar haal je inspiratie voor de verhalen? Waar komt de inspiratie van Boerman vandaan?
Het idee voor Boerman ontstond vrij spontaan tijdens het voorlezen aan mijn jongste dochter, Maud. Ze is enorme fan van Matilda van Roald Dahl en we waren op zoek naar een verhaal dat dezelfde positieve vibe uitstraalt. Zo kwamen we uit bij een held die heel harde boeren kan laten. Ik ben begonnen met schrijven en heb het resultaat in enkele avonden aan Maud voorgelezen. Zo merkte ik al snel wat er werkte en wat niet. Daarna heeft mijn zoon het verhaal ook nog eens nagelezen, net als mijn vrouw. Pas nadat iedereen in het gezin zijn fiat gegeven had, durfde ik het naar mijn uitgever opsturen.
7. Ik merkte inderdaad een gelijkenis met verhalen van Roald Dahl: de gemene baas van de vader, absurde krachten, een oma die helpt, … Dat was dus een bewuste keuze?
Betrapt! Sinds meester Dirk in het vierde leerjaar Sjakie en de chocoladefabriek in de klas voorlas, ben ik zelf ook een enorme fan van Roald Dahls kinderboeken. Roald Dahl is een auteur die zijn kinderpubliek serieus neemt en ook over minder aangename dingen schrijft. Dat wou ik met Boerman ook doen. Het boek raakt verschillende thema’s aan (zoals pesten, ziek zijn etc.) maar dat belet niet dat er ook gelachen mag worden.
8. Een detail uit het boek: de oma woont in een grote villa, maar heeft toch iets rebels en hippie-achtigs over zich heen. Waar komt die “tegenstelling" vandaan?
De grootmoeder van Jonathan, het hoofdpersonage, is losjes gebaseerd mijn eigen oma. Ze woonde in een kast van een huis, maar omdat mijn opa heel jong gestorven was, had ze het financieel niet zo breed. Ze kweekte zelf haar groenten en reed in een oude Mercedes die meer uitstootte dan alle steenkoolcentrales van Duitsland samen. Hoewel ze er bedriegelijk frêle uitzag, was ze ook heel erg geëmancipeerd. Al bij al was ze een markante persoonlijkheid. Die verschillende elementen vind je ook bij Jonathans oma terug. Eigenlijk kan je het als een soort eerbetoon zien.
Dank je wel Dominique en veel succes met je projecten!
Meer lezen van Dominique Diebau? https://dominiquebiebau.wordpress.com