top of page
  • Writer's picturemaster letterfretter

Letterfretter leest: recensie "Zondagskind" (Judith Visser)


"Zondagskind" is een van die boeken waar het vaak over gaat in de online boekengroepen die ik volg. Werkelijk iedereen is er laaiend enthousiast over en als ik mijn eigen checklist overloop dan lijkt het ook wel iets voor mij: een stijlvolle cover, een roman gebaseerd op een boeiend hoofdpersonage, een schrijfstijl die meteen bevalt vanaf de eerste bladzijden, ... Dus ik waag mijn kans. Wanneer achteraf blijkt dat Judith Visser nog meer boeken heeft geschreven, ben ik heel blij :)

 

Trigger (op de voorzijde)

Alsof opgroeien nog niet lastig genoeg is.


Inhoud (op de backcover)

Jasmijn Vink praat niet. Wel met haar hond. En met Elvis. Die zeggen namelijk niets terug en dat is fijn. Dan hoeft zij zich niet af te vragen wat er bedoeld wordt. Of na te denken over wat ze moet antwoorden. Hoe kan het dat anderen wel weten hoe ze zich moeten gedragen? Dat mensen zich kunnen afsluiten voor de voortdurende stroom van prikkels, die er bij haar voor zorgt dat haar hoofd implodeert? Met vallen en opkrabbelen leert Jasmijn hoe ze zich in sociale situaties staande kan houden.

Zondagskind vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in de jaren '80 en '90, een tijd waarin weinig bekend was over autisme.


Letterfretter recensie

Personages

Het hoofdpersonage is Jasmijn. Je leert mensen in haar omgeving kennen, maar enkel gezien vanuit haar (autistische) perspectief. Haar ouders, die haar vrijheid geven maar haar motivaties toch ook niet helemaal begrijpen. Haar oudere broer, die het niet makkelijk heeft om zich de hele tijd te moeten aanpassen aan Jasmijn (niet te veel licht of muziek, ...). Haar leraars, vooral uit op standaardisering en eenheidsworst in de lessen. Haar vriendin Colette op de lagere school en haar vriendin Kirstin op de middelbare school, allebei hebben ze op hun manier geduld om te kunnen omgaan met de levensstijl van Jasmijn. En haar liefjes, de ene al wat meer geschikt voor haar dan de andere.


Inspiratie

Op volwassen leeftijd kwam Judith Visser er achter dat ze het syndroom van Asperger heeft. Door haar ervaringen kan ze "het opgroeien met autisme"heel goed vatten. Alles is levensecht en geloofwaardig, hoewel ik niet denk dat alles per definitie autobiografisch is.


Genre

Het is een roman, geïnspireerd door waargebeurde feiten.


Vlot geschreven?

Een aangename en duidelijke schrijfstijl, met goede dialogen waarbij je echt de situaties en hevige emoties voor je ziet. Het is een klepper van 478 pagina's maar dat voelde niet zo. Ik wilde verder lezen, maar ik wilde ook niet dat het gedaan was :) Af en toe zit er herhaling in, bijvoorbeeld wanneer Jasmijn vertelt dat ze niet zonder haar hond Senta op pad kan. Maar dan ga ik ervan uit dat het in haar hoofd ook gewoon zo zat rond te draaien...


Was ik helemaal mee?

Je voelt dat Judith dit schrijft vanuit eigen ervaringen en dat alles hierdoor echt klopt. De linken met de jaren '80 en '90 waren fijn als tijdskader, omdat dit mij zelf ook terugbrengt naar mijn eigen jeugd (ben ook een jaren '70 kind). Het enige dat ik niet kan beoordelen is het gebrek aan kennis over autisme in die tijd: hoe komt het dat niemand eerder dan 1997 naar Jasmijn's reacties gekeken heeft? Was er geen enkele leerkracht in de lagere of middelbare school waarbij een belletje ging rinkelen? Is dat echt hoe het er toen aan toe ging? Misschien worden er nu te snel wetenschappelijke labels op kinderen gekleefd, maar als het waar is, dan was er in die tijd echt niets om mee te werken.


Herlezen of aanbevelen?

Aanbeveling! Wat een fantastisch boek. Niet enkel voor mensen die iets willen weten over autisme, maar voor iedereen. Want opgroeien is voor niemand gemakkelijk. Het was interessant, enorm goed geschreven en het geeft zin om ook de andere boeken van Judith Visser op te zoeken.


Andere boeken van dezelfde auteur?

Zondagskind is het eerste boek dat mij opviel van Judith Visser, maar ze heeft voordien ook al heel wat jeugdboeken en thrillers geschreven: In seizoenen, Vreemden in de nacht, Hasta la vista, Zeemansbruid, Oversteken, Stuk, Tinseltown, Tegengif, ... Daar heb ik er meteen een paar van op mijn leeslijst gezet.


In het kort

Auteur: Judith Visser

Uitgeverij: HarperCollins

Gepubliceerd in: 2018

Taal: Nederlands

Genre: Roman

Bladzijden: 478

Rating: 4,5/5







148 views
Post: Blog2_Post
bottom of page